Ilustracje o tematyce obozowej [Joanna Czopowicz]

ssaufseherin

Ilustracje obozowe rysowane przeze mnie na iPadzie.

Zestawienie sylwetki nadzorczyni SS oraz polskiej więźniarki obozu Ravensbrück z 1941 roku. Trzeba pamiętać o tym, że od 1942 roku zmianie uległy warunki egzystencji więźniarek w tym obozie ze względu na coraz większy napływ transportów kobiet z różnych krajów europejskich. Do końca 1941 roku udało się jednak utrzymać przepisowy ubiór więźniarek (taki, jak na mojej ilustracji). W kolejnych latach kobietom rozdawano cywilne ubrania z namalowanym czerwoną farbą krzyżem na plecach. Ilustrację wykonałam na podstawie archiwalnych fotografii oraz wspomnień więźniarek dotyczących ich obozowego ubioru.

Aplikacja: ArtStudio (iPad Air)

SS-Hundeführerin
Przewodniczka psa. Nadzorczyni z psem służbowym.

Johann

Świetne obrazy. Czy długość włosów więźniarki nie naraziłyby jej na karę?

ssaufseherin

Nie, długość włosów jest ok. Nie wszystkim kobietom ścinano włosy do skóry. Nawet na archiwalnych zdjęciach widać więźniarki w długich włosach, ciasno związanych pod chustką. Był regulamin, który jasno mówił, jaką fryzurę powinny nosić więźniarki. Jeśli miały długie włosy musiały je zaplatać w warkoczyk na czubku głowy i związywać tasiemką. Oczywiście cały czas nosiły te nieszczęsne chustki na głowie i wyglądały jak staruszki... Na pasiak zakładały granatowe fartuszki z kieszonka z prawej strony, w której nosiły swoje "skarby": tasiemki, kawałek sznurka, igłę, czasem maleńki kawałek ołówka, skrawki papieru gazetowego, łyżkę, zapasowy grzebyk itp. Nadzorczynie rewidowały te kieszonki w fartuchach i często wszystko wyrzucały więźniarkom. Bo rzecz jasna takie "skarby" były zabronione. Pisze o tym Wanda Dobaczewska w książce "Kobiety z Ravensbruck" (1946).

Johann

Myślałem,że dłuższe włosy pozostawiano jedynie więźniarkom funkcyjnym, a pozostałe golono do gołej skóry i karano gdy włosy odrosły.

ssaufseherin

W Ravensbruck były trochę inne zasady niż np. w Auschwitz, gdzie rzeczywiście golono do zera wszystkie więźniarki. W Ravensbruck istniał tylko jeden zakaz dotyczący włosów: kobiety nie mogły mieć loków. Nadzorczynie dostawały szału widząc loki u więźniarek, nie wiem czemu tak się działo? Czy loki były zarezerwowane tylko dla nadzorczyń? Więźniarki o kręconych włosach były szykanowane i regularnie sprawdzano im czy ich włosy są w nieładzie. Może zapytam się o to byłych więźniarek, jednak jako, że były one dziećmi (miały 8 lat w czasie pobytu w obozie) prawdopodobnie nie doświadczyły niczego negatywnego związanego z ich włosami.

W Ravensbruck były więźniarki, które miały naprawdę długie włosy, musiały je tylko ciasno spinać i związywać. Oczywiście jeśli w danym baraku wybuchła epidemia wszawicy wtedy golono wszystkie kobiety.

Nie było jednak czegoś takiego jak karne golenie głów, dla przykładu np. w Auschwitz, gdzie ta kara była powszechna. W Ravensbruck raczej kazano kobietom stać dodatkowe godziny w nocy lub... czyścić do utraty tchu cały barak. W Ravensbruck podchodzono bardziej praktycznie do wszystkiego, jak to u Niemców... Jeśli więźniarki zasłużyły na karę, niech wyczyszczą cały barak wewnątrz i na zewnątrz, w Auschwitz chciano raczej wykończyć psychicznie i fizycznie ludzi i stosowano kary cielesne (klęczenie z podniesionymi rękami, sport, golenie głów aby upodlić...). Chyba zjechałam z tematu, ale to golenie głów było w obozach ściśle związane z karami.

Johann

Byłem przekonany ,że regulamin i cały system kar i represji został opracowany w Ravensbruck i w Auschwitz/ Birkenau był powielony. Tymczasem znacznie się róóznił. Myślę,że związane to było z działalnością Ober Langefeld.
Golenie włosów kobietom ma charakter poniżający i stygmatyzujący. Było szeroko stosowane nie tylko w obozach.
Nadzorczynie bardzo dbały o włosy i traktowały piękne fryzury jako swój przywilej

Johann

Rowerzystka!!! Świetny dynamiczny obraz!!! Gratuluje

ssaufseherin

Zainspirował mnie cytat z "Pasażerki":

„Droga między Birkenau a Auschwitzem. Wiosna. Kwitnące łąki, nad polami uparte dzwonienie skowronków, pajęcza mgiełka nad Sołą, słońce. I ona - Aufseherin Annelise Franz - na służbowym rowerze. Wyprzedza maszerujące komanda, nie widząc ich. Idylliczny pejzaż. Czasem smagnie ją krzyk kapo lub chrapliwe szczekanie owczarka. Ucieka od tego. Rottenfuhrerzy oglądają się za nią. Jest tu nowa. Przyjechała z opinią porządnej dziewczyny i cieszącej się zaufaniem władz SS-manki.
Przy tym jest młoda, świeża, można powiedzieć: ładna. Aufseherin Annelise Franz dano dużą swobodę i duże pole działalności. Nikt jej nie patrzy na ręce, a jeśli, to życzliwie. Docenia to, jest z tego dumna i zdecydowana uzasadnić pokładane w niej nadzieje. Jej komando stanie się doskonałe, Aufseherin Annelise Franz ma ambicję i ambicję tę potrafi zrealizować. Porządek, tak obcy obozowi kobiecemu, zacznie się od jej komanda.”
Zofia Posmysz „Pasażerka”

***
Jak jestem w Oświęcimiu, to wypożyczam rower i przejeżdżam obok Birkenau - zawsze mam przed oczami tą scenę!

Johann

Tak myślałem pamiętam ten cytat. Udało Ci się w pełni oddać idylliczny krajobraz, dumę, zdecydowanie i silną wolę aufseherin.

Johann

Zazdroszczę Ci tej przejażdżki rowerowej

Johann

Świetny obraz. Jakie to było wykroczenie?

ssaufseherin

Ukradła chleb z esesmańskiej kuchni dla więźniarek z rewiru...
A tak na serio czy już czytałeś książkę Sary Helm "Kobiety z Ravensbruck"? Pytałam się o to też znajomych ze studiów, bo to jednak tematyka obozowa i jestem ciekawa co ludzie sądzą o takim całościowym opracowaniu tematu. Czy ta książka nie jest powtórzeniem tego, co napisał już pan Strebel? A napisał monografię obozu też na kilkaset stron. Jak dla mnie za dużo jest osób, nazwisk występujących w tej książce - autorka chciała zamieścić w niej wszystko, co tylko można. Jednak dla mnie jest tego za dużo... męczy mnie takie skakanie z tematu na temat i co chwila zmienianie wątków.

Zobaczyłam niedawno informację z Muzeum Ravensbruck, że otwarta została dawna część wystawy o nadzorczyniach, po dwóch latach przerwy! Budynek jest po gruntownym remoncie. Jednak nowa wystawa zostanie w całości udostępniona pod koniec 2018 roku... Trzeba będzie jeszcze poczekać...

Johann

Czytałem "Kobiety z Ravensbruck" Według mnie jest to wtórne opracowanie, łączące formę reportażu i pracy o charakterze naukowym. Nie jest to monografia o cechach podsumowujących aktualny stan wiedzy, ani przedstawienie nowej interpretacji. Nie jest to również reportaż. Odnoszę wrażenie,że autorka zebrała wszystko co wpadło jej w ręce i złożyła w jeden tom. Lektura tego dzieła to istna męczarnia

ssaufseherin

No właśnie, moje odczucia są takie same. Np. w rozdziale o Langefeld opisuje najpierw osobę komendantki, historię jej życia - ok! Ale potem przeskakuje nagle na Himmlera i opisuje jego biografię... Potem znów zmienia temat i opisuje nowe ustawy dot. Żydów w III Rzeszy i szczegółowo prezentuje sytuacje w więzieniach dla kobiet na terytorium Niemiec. A następnie przytacza historię jakiejś prostytutki... Do samej Langefeld wraca pod koniec rozdziału. I właściwie urywa tą opowieść. Żeby dowiedzieć się czegoś więcej na temat samej komendantki, trzeba przewertować kilkaset stron i odnajdywać urywki w innych rozdziałach. Straszny chaos panuje w tej książce! To zdecydowanie publikacja dla kogoś, kto JUŻ dość dobrze ZNA historię obozu Ravensbruck i potrafi odnaleźć się w tych zawiłych faktach.

Johann

Selekcja
Świetny portret. Doskonała gra cieni i kolorów. Gratulacje
Mam pytanie dotyczące laski. Piszesz,że była to specjalne zagiętą laska. Według mnie do selekcji używano lasek zabranych wraz z innymi rzeczami od nowo przybyłych więźniów. Nie wytwarzano ich specjalnie do tego celu.